Ze werken op een als-dan basis, die als volgt kan worden gezien:
Waar bij traditionele contracten derde partijen zoals advocaten betrokken zijn, berusten slimme contracten uitsluitend op cryptografische code tussen twee partijen. Het slimme contract wordt geregeld op de blockchain en hoewel de twee betrokken partijen anoniem blijven, wordt het slimme contract zelf opgeslagen in het grootboek van de blockchain. Dit betekent dat de acties die het contract doet door honderden mensen worden gezien. Slimme contracten kunnen worden gecodeerd op elke blockchain, en kunnen worden gebruikt voor veel verschillende scenario's.
Hoe slimme contracten werken
Slimme contracten zijn digitale contracten die bestaan op de blockchain, ze zijn in wezen een reeks regels waarover de deelnemende partijen het eens zijn. Wanneer aan deze vooraf gedefinieerde protocollen wordt voldaan, zal de code automatisch zijn functie uitvoeren.
Ze werken door activa of geld over te maken naar het programma. Na een bepaalde hoeveelheid tijd, of wanneer een bepaalde voorwaarde is bereikt, zal het programma zijn taak uitvoeren. Dit zal resulteren in de oorspronkelijke persoon die de activa of het geld ontvangt, een nieuwe persoon die het ontvangt of een combinatie van beide variabelen. Het smart contract werkt automatisch, is volledig transparant en gedecentraliseerd.
Smart contract voorbeelden
De grondlegger van het concept van slimme contracten, Nick Szabo gaf het voorbeeld van een verkoopautomaat om het idee achter slimme contracten uit te leggen. Het idee is dat iemand gegevens (geld) in de automaat kan stoppen en daar een item voor terugkrijgt (chocoladereep). In de automaat zit een code die de automaat vertelt wat hij moet doen als er bepaalde dingen gebeuren. Wanneer bijvoorbeeld 1 euro in de automaat wordt gestopt en iemand drukt op nummer 36, zal de code de automaat vertellen een platte witte koffie te maken en 35 cent aan de klant terug te geven. Dit is allemaal geautomatiseerd, kan niet worden aangepast of veranderd en werkt voor bijna elke omstandigheid.
Hoe slimme contracten kunnen worden gebruikt
Slimme contracten kunnen op veel verschillende manieren worden gebruikt, van het verkopen van auto's tot het beheren van verzekeringsclaims. Ze kunnen veel zaken, zoals wettelijke verplichtingen, omzetten in geautomatiseerde processen. Dit specifieke voorbeeld voegt meer veiligheid toe aan de huidige juridische methoden en verlaagt de noodzaak om andere mensen bij elke transactie te betrekken, waardoor slimme contracten goedkoper worden om uit te voeren.
De problemen met slimme contracten
Zoals met alle recente en nieuwe technologie of manieren om dingen te doen, zullen er kinderziekten zijn. Eén zo'n probleem heeft zich al voorgedaan. De DAO-hack van 2016 is een perfect voorbeeld van hoe dit systeem van geautomatiseerde acties averechts kan werken. De hacker slaagde erin om een gedecentraliseerde autonome organisatie (DAO) te hacken. De hack had tot gevolg dat de blockchain-gateway Ethereum een nieuwe 'fork' van het platform moest maken.
Andere mogelijke problemen zijn de juridische aspecten van deze contracten, en de vraag of zij überhaupt wel legaal zijn. De regulering van deze contracten zou ook een probleem zijn. En zoals altijd zijn er nog menselijke fouten en factoren die elke stap voorwaarts in de technologie kunnen corrumperen of devalueren. Wat als ik de verkeerde code verstuur? Wat als mijn hoofdletter T een kleine t moet zijn en dit alles verandert?
Uiteindelijk zijn slimme contracten een slimme technologische vooruitgang, met een paar aanpassingen zullen ze hoogstwaarschijnlijk normale dagelijkse hulpmiddelen worden.
