Veel landen en bedrijven komen met nieuwe ideeën en acties die hopelijk de opwarming van de aarde en het broeikaseffect kunnen verminderen. Koolstofafvang- en opslagtechnologieën worden echter al vele jaren gebruikt in de olie- en gasindustrie. Deze technologie werd oorspronkelijk ontwikkeld als een manier om de efficiëntie van elektriciteitscentrales te verhogen, maar met de dreigende en onvermijdelijke vernietiging van de atmosfeer zou CO2-afvangtechnologie een manier kunnen zijn om overtollige CO2 te verwijderen en op te slaan. Deze methode, die koolstofafvang en -opslag (CCS) wordt genoemd, bestaat uit drie stappen: de CO2 wordt gescheiden van andere gassen, de CO2 wordt getransporteerd en vervolgens ofwel onder de grond ofwel in de oceaan opgeslagen. Er zijn ook drie manieren om de CO2 af te vangen en te scheiden.
De eerste methode van koolstofafvang en -opslag heet "koolstofafvang na verbranding" en gebeurt precies zoals de naam al zegt - nadat de fossiele brandstoffen zijn verbrand. Hoewel koolstofafvang na verbranding de hoeveelheid kooldioxide die in de atmosfeer terechtkomt met 80% kan verminderen, is er nog steeds veel energie voor nodig om dit voor elkaar te krijgen. Er wordt ook energie gebruikt voor het comprimeren van het gas zodat het kan worden vervoerd. Daar komt nog bij dat de transportmethoden, met name vrachtwagens en tankwagens, ook fossiele brandstoffen gebruiken om ze te laten rijden. Een voordeel van koolstofafvang na verbranding is dat het filter kan worden toegevoegd aan oudere elektriciteitscentrales.
De tweede techniek heet "koolstofafvang vóór verbranding" en vindt plaats voordat de fossiele brandstoffen worden verbrand. Hoewel deze methode goedkoper is om uit te voeren, creëert zij in feite meer kooldioxide. Ook wordt aangenomen dat deze methode de uitstoot van de centrales met 80% vermindert.
De derde manier om koolstof af te vangen is met oxy-fuel verbranding. Bij deze methode worden de fossiele brandstoffen verbrand in zuurstof, waarbij als bijproduct stoom en CO2 ontstaan. Dit mengsel wordt vervolgens afgekoeld en gescheiden. Hoewel deze methode de uitstoot van de elektriciteitscentrales met 90% kan verminderen, is het de duurste methode.
Nadat de CO2 is verzameld, wordt het getransporteerd via pijpen, met vrachtwagens of tankwagens. Het wordt gewoonlijk diep onder de zee of onder de grond geplaatst. Interessant is dat wetenschappers in IJsland ontdekten dat toen zij CO2 in de grond stopten, het zich na twee jaar tot rotsen had gevormd. Dit betekent dat het weer in zijn bijna natuurlijke staat was teruggekeerd!
Een innovatieve manier om de hoeveelheid kooldioxide te helpen verminderen, is deze uit de lucht zelf op te vangen. Dit wordt Direct Air Capture (DAC) genoemd en zou in theorie de manier kunnen veranderen waarop we de klimaatverandering aanpakken. Hoewel deze technologie nog in de kinderschoenen staat, heeft het Zwitserse bedrijf Climeworks vorig jaar in Italië een nieuwe installatie in gebruik genomen. Deze technologie is gedeeltelijk gefinancierd via Horizon 2020 en is zeker een stap in de goede richting. Ook andere bedrijven werken aan het gebruik van de koolstof die zij afvangen in andere producten. Onderzoekers aan de UCLA hebben gewerkt aan een technologie die gebruik maakt van de CO2 die wordt afgevangen uit rookgassen en 3D-printing om beton te maken, met de prettige naam CO2NCRETE.
Veel landen hebben technologieën voor koolstofafvang en -opslag ingevoerd als een manier om hun koolstofvoetafdruk te verkleinen. En ondanks de kosten van deze technologie, zou het wel eens de normale manier kunnen worden om de opwarming van de aarde te helpen verminderen. Eén ding is echter zeker: deze technologie alleen zal de planeet niet redden. Dat moet een wereldwijd initiatief zijn waarbij iedereen zijn eigen bijdrage levert om zijn koolstofvoetafdruk te verkleinen.
